aan alles komt een eind..
Door: suzan nievergeld
Blijf op de hoogte en volg Suzan
21 April 2014 | Australië, Sydney
Lieve vrienden en familie,
Zoals jullie al hebben gemerkt ben ik helemaal ingeburgerd in de aistralische cultuur. Morgen schrijf ik dat nieuwe verhaaltje.. Nee morgen dan. Ag, morgen kan het ook nog. Volgende week kan ook geen kwaad. Nu (4 maanden later), bijna tijd om weer naar Nl terug te gaan. Dus het is tijd om me weer aan te passen aan de nederlandse cultuur. Afspraak is afspraak, no nonses en vandaag is vandaag. Dus hier issie dan: mijn laatste verhaaltje vanuit Australische bodum....
Allereerst wil ik met een klein pijntje in mijn hart, maar ook met een dikke smile aankondigen dat Sander en ik de 24ste van juni naar huis vliegen. Dus zet de kroketten, rosebier en kersenvlaai met slagroom vast klaar.
In nederland hebben we dit mooie gezegde; zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens. Nou, ik kan je vertellen dat het hier tikt als een malle. 1 jaar is voorbij gevlogen. Ik herinner me als de dag van gisteren 24 juni 2013, de dag dat ik op het vliegtuig stapte naar het grote onbekende. We hebben in dit jaar zo veel meegemaakt, zoveel gezien en gedaan, elkaar en onzelf zo goed leren kennen en zo veel nieuwe mensen ontmoet, dat het van de andere kant ook wel weer een eeuw geleden lijkt. Hier het vervolg van mijn vorige verhaaltje:
Mijn laatste berichtje schreef ik vanuit Perth. Met pijn in ons hart hebben we de westkust achter ons gelaten en zijn we naar Melbourne gevlogen. Weer een totaal amdere stad. Lekker europees. We hebben ons prima vermaakt op The Australian Open, cultuur gesnuift (niet dat er veel te snuiven is in Australische cultuur), veel gegeten en gedronken, Australia day en Sanders verjaardag gevierd en ons vele malen omgekleed. Deze stad heeft letterlijk 4 seizoenen in 1 dag. Als echte Hollanders hebben we dus heerlijk kunnen klagen over het weer. Ik verliet het hotel met een enorme tas volgepropt met een paraplu, een jas, een lange broek, een handdoek, een sjaal, een zonnebril, zonnebrand en een bikini.
Na wat dagen kwamen we erachter dat we per ongeluk bijna al ons geld erdoor hadden gegooit. Oepsie, tijd voor een nieuw plan. We contacten onze schotse vrienden in Noosa (mijn paradijsje waar ik 3 jaar geleden een kleine studie heb gedaan voor de Nhtv), die daar op het moment aan het werk waren. Zij vertelde ons dat we de shuttlebus van het hostel waar zij verbleven konden rijden voor gratis accommodatie. Binnen een uur hebben we de tickets naar Noosa geboekt. 3 dagen later kwamen we aan. Een van onze impulsieve beslissingen, maar een van de beste.
Sander was meteen verliefd op Noosa, ik nogsteeds. Het heeft alles wat je je maar kunt wensen. Een mooie rivier, wit strand en blauwe zee, een groot national park met koalas en dolfijnen, een gemiddelde temperatuur van 25/30 graden en surfers, veeel surfers. Binnen een week hadden we alletwee een baantje, en de bus rijden beviel ons prima. Sander heeft zich helemaal ondergedompeld in de surfcultuur, inclusief eigen board en lange haren (zijn er inmiddels af gelukkig). We zijn na een maandje naar ons eigen plekje verhuisd, een apartementje 15 min lopen van het strand. De bus rijden werd te veel naast ons werk, we moesten natuurlijk wel aan onze surf en beach skills kunnen werken.
Noosa was de perfecte plek om onze reis af te sluiten, hoewel het het ook moeilijker maakt om Australie achter ons te laten. We hadden hier het perfecte leventje met nieuwe vrienden, een leuke baan (sander is nu de ijscoman van Noosa en ik keek elke dag uit over zee tijdens werk), een actieve beach - lifestyle en ons eigen apartementje. We mogen ontzettend trots zijn dat we dit voor even ons thuis mochten noemen. Wie droomt er nu niet van wonen in een paradijs, een kantoor met uitzicht op zee en een vriend als ijscoman?!
Helaas komt aan al het mooie een eind, en gelukkig komt na een eind weer iets nieuws, spannends en uitdagends. We maken niet te veel plannen, want als we 1 ding geleerd hebben hier in Australie is het geen plan is het beste plan en impulsieve beslissingen zijn de beste beslissingen. We hebben nog 5 dagen samen in Sydney gehad om iedereen gedag te zeggen en ons mentaal voor te bereiden op ons nieuwe avontuur: Azie!! Kom maar op met die fullmoon party, Thai massage, vietnamese loempias en babi pangan!
Tot mijn volgende verhaaltje, of gewoon tot thuis!
xxxxxx
Zoals jullie al hebben gemerkt ben ik helemaal ingeburgerd in de aistralische cultuur. Morgen schrijf ik dat nieuwe verhaaltje.. Nee morgen dan. Ag, morgen kan het ook nog. Volgende week kan ook geen kwaad. Nu (4 maanden later), bijna tijd om weer naar Nl terug te gaan. Dus het is tijd om me weer aan te passen aan de nederlandse cultuur. Afspraak is afspraak, no nonses en vandaag is vandaag. Dus hier issie dan: mijn laatste verhaaltje vanuit Australische bodum....
Allereerst wil ik met een klein pijntje in mijn hart, maar ook met een dikke smile aankondigen dat Sander en ik de 24ste van juni naar huis vliegen. Dus zet de kroketten, rosebier en kersenvlaai met slagroom vast klaar.
In nederland hebben we dit mooie gezegde; zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens. Nou, ik kan je vertellen dat het hier tikt als een malle. 1 jaar is voorbij gevlogen. Ik herinner me als de dag van gisteren 24 juni 2013, de dag dat ik op het vliegtuig stapte naar het grote onbekende. We hebben in dit jaar zo veel meegemaakt, zoveel gezien en gedaan, elkaar en onzelf zo goed leren kennen en zo veel nieuwe mensen ontmoet, dat het van de andere kant ook wel weer een eeuw geleden lijkt. Hier het vervolg van mijn vorige verhaaltje:
Mijn laatste berichtje schreef ik vanuit Perth. Met pijn in ons hart hebben we de westkust achter ons gelaten en zijn we naar Melbourne gevlogen. Weer een totaal amdere stad. Lekker europees. We hebben ons prima vermaakt op The Australian Open, cultuur gesnuift (niet dat er veel te snuiven is in Australische cultuur), veel gegeten en gedronken, Australia day en Sanders verjaardag gevierd en ons vele malen omgekleed. Deze stad heeft letterlijk 4 seizoenen in 1 dag. Als echte Hollanders hebben we dus heerlijk kunnen klagen over het weer. Ik verliet het hotel met een enorme tas volgepropt met een paraplu, een jas, een lange broek, een handdoek, een sjaal, een zonnebril, zonnebrand en een bikini.
Na wat dagen kwamen we erachter dat we per ongeluk bijna al ons geld erdoor hadden gegooit. Oepsie, tijd voor een nieuw plan. We contacten onze schotse vrienden in Noosa (mijn paradijsje waar ik 3 jaar geleden een kleine studie heb gedaan voor de Nhtv), die daar op het moment aan het werk waren. Zij vertelde ons dat we de shuttlebus van het hostel waar zij verbleven konden rijden voor gratis accommodatie. Binnen een uur hebben we de tickets naar Noosa geboekt. 3 dagen later kwamen we aan. Een van onze impulsieve beslissingen, maar een van de beste.
Sander was meteen verliefd op Noosa, ik nogsteeds. Het heeft alles wat je je maar kunt wensen. Een mooie rivier, wit strand en blauwe zee, een groot national park met koalas en dolfijnen, een gemiddelde temperatuur van 25/30 graden en surfers, veeel surfers. Binnen een week hadden we alletwee een baantje, en de bus rijden beviel ons prima. Sander heeft zich helemaal ondergedompeld in de surfcultuur, inclusief eigen board en lange haren (zijn er inmiddels af gelukkig). We zijn na een maandje naar ons eigen plekje verhuisd, een apartementje 15 min lopen van het strand. De bus rijden werd te veel naast ons werk, we moesten natuurlijk wel aan onze surf en beach skills kunnen werken.
Noosa was de perfecte plek om onze reis af te sluiten, hoewel het het ook moeilijker maakt om Australie achter ons te laten. We hadden hier het perfecte leventje met nieuwe vrienden, een leuke baan (sander is nu de ijscoman van Noosa en ik keek elke dag uit over zee tijdens werk), een actieve beach - lifestyle en ons eigen apartementje. We mogen ontzettend trots zijn dat we dit voor even ons thuis mochten noemen. Wie droomt er nu niet van wonen in een paradijs, een kantoor met uitzicht op zee en een vriend als ijscoman?!
Helaas komt aan al het mooie een eind, en gelukkig komt na een eind weer iets nieuws, spannends en uitdagends. We maken niet te veel plannen, want als we 1 ding geleerd hebben hier in Australie is het geen plan is het beste plan en impulsieve beslissingen zijn de beste beslissingen. We hebben nog 5 dagen samen in Sydney gehad om iedereen gedag te zeggen en ons mentaal voor te bereiden op ons nieuwe avontuur: Azie!! Kom maar op met die fullmoon party, Thai massage, vietnamese loempias en babi pangan!
Tot mijn volgende verhaaltje, of gewoon tot thuis!
xxxxxx
-
24 April 2014 - 18:33
Chloë:
Leuk, leuk en leuk!! Wat geweest is en nog komen gaat... Ik hoef jullie niet te vertellen dat je moet genieten want dat hebben jullie wel begrepen ;)
Hopelijk heb jij je n beetje gedragen zodat wij nog kunnen profiteren van,jou goede contacten in Australië hihi!
Ik ben blij dat je in juni thuis komt dan hebben we een half jaartje om de schade in te halen en weer afscheid te nemen, of gaadde mee? !
Rustig aan met die aziaatjes he, niet alles opeten en drinken ze zijn daar al zo klein hihi.
Veel plezier samen, lekker alle laatste centjes opmaken en dan weer lekker profiteren van paps en mams, dat kan de eerste paar weken want dan zijn ze zooo blij,dat je weer thuis,bent. Daarna vlug wegwezen om ruzie te voorkomen ;)
Have fun chicka!! Xxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
