Namibian Adventure
Door: suzannievergeld
Blijf op de hoogte en volg Suzan
09 Mei 2011 | Namibië, Windhoek
Een adventure was het zeker. Ik zou er even voor gaan zitten..
Nogal onvoorbereid vertrokken we met de gehuurde 4x4 in de nacht van Vrijdag op Zaterdag richting het noorden, via de Cape to Namibia Route. Het eerste uur begaf de voorruit het al haast door een steen dat een sterretje veroorzaakte, die zich uitbreiden tot een scheur van 20 centimeter. Maar dat mocht de pret niet drukken!
In de middag passeerde we de Namibische grens. Wat een vlakte en wat een droogte! Maar zelfs daar kom je bordjes: ‘No entry’ tegen. Niet vanwege wegwerkzaamheden, maar vanwege overstroomde paden. We moesten omrijden, en kwamen uiteindelijk bij een vakantie resort aan. Dit leek ons een geschikte plek om ons tentje op te zetten. Tot onze grote vreugde hadden ze een verwarmd buitenzwembad dat 24uur per dag open was! Hier hebben we natuurlijk goed gebruik van gemaakt.. De nacht was minder confortabel omdat we maar 2 luchtbedden hadden en we met 5 personen waren. 2 in de achterbak van de auto en 3 op de luchtbedjes. Beetje jammer dat 1 van de twee luchtbedden het snachts begaf. Maar het was wel erg knus!
De volgende dag met rugpijn en te weinig slaap weer vroeg uit de veren voor een lange dag in onze jeep. Op naar Luderitz! Onderweg nog even de Fish River Canyon meegepakt, wat echt supergaaf was om te zien! Het is de 2 na grootste Canyon van de wereld, na de Grand Canyon. Het is echt een gigantisch gesteente, en je voelt je zo enorm klein als je op het randje staat..
Zouden we het halen of zouden we het niet halen? Met een haast lege tank, geen geld op zak en nergens een geldautomaat te bekennen werd dat nog erg spannend. Welcome in Africa, maar we hebben het gehaald! In Luderitz aangekomen dacht ik me even in Duitsland te bevinden. Niet heel prettig als je op reis bent in Nambie. Het had me net iets te veel duitse invloeden met duitse beschrijvingen, Duitse straatnamen, Duits bier, Apfelstrudel en dikke, duitstalige toeristen. Een slaapplaats vinden werd ook nog even een uitdaging. Het was namelijk pasen en Ludertitz is blijkbaar een populaire vakantiebestemming. (Vraag me niet waarom, het is nog meer uitgestorven dan Meijel) Na haast overal geprobeerd te hebben kwamen we terecht bij ‘Hartmann Mansion’. Bij het woord Mansion stel ik me normaal een gigantisch mooi en modern huis voor (zoals the playboy mansion?) maar een duitse mansion is blijkbaar verkrakt, vol spinnenwebben en verre van modern. We werden ontvangen door een vrouw in een badjas, ook bizar. Maar het belangrijkste was dat we een bed hadden. Het viel achteraf allemaal mee, ik heb maar 3 kakkerlakken en 2 spinnen gespot.
Smorgens heerlijk uitgeslapen wakker geworden zonder rugpijn. Vandaag stond The Ghost Town ‘Kollmanskuppe’ op de planning. Dit is een vroeger dorpje waar diamantzoekers woonde, maar dat nu leegstaat en waar de huizen overgenomen zijn door de woestijn. Hier hebben we wat mooie foto’s gemaakt van spooky huisjes vol met en omringt door zand, zand en nog eens zand. Na 3 huizen vonden we het wel weer genoeg geweest en zijn we begonnen aan onze volgende lange autozit, bestemming: Sossusvlei.
Het was een weg vol hobbeldebobbels, plasjes om doorheen te race, handrembochtjes en ja hoor, uiteindelijk een kapotte band. Het werd onze X-trail toch net iets te veel.. Gelukkig hadden we deze keer 3 mannen met verstand van autobandverwisselen bij ons, en hebben Chloe en ik weer een demonstratie ‘hoe verwissel ik een autoband’ gekregen. De volgende keer kunnen we het zelf! Met het reservebandje uiteindelijk gestopt bij een tankstation in the middle of nowhere waar we iemand hebben laten proberen de band te plakken. In Nambibie doen ze dat met oranje stokjes en een of andere hars, waardoor het net lijkt of ze er een wortel ingeduuwd hebben. Helaas was het gat te groot, de wortel had weinig zin. Dus moesten we het maar op ons reservebandje doen ..
Later dan gepland kwamen we aan bij de Sossusvlei, het was al donker. Ook hier bleek een slaapplekje regelen niet de gemakkelijkste opgave te zijn. Alles, maar dan ook echt alles, was volgeboekt. Stonden we dan, in het donker in de woestijn. Na het opzetten van onze zielige gezichtjes hebben we de baas van een superdeluxe lodge weten te verleiden en mochten we gebruik maken van de enige vrije 2-persoons lodge op zijn vakantiepark. Met zijn 5e in een 2-persoons lodge, maar ons hoor je niet klagen. We hebben prima gegeten en geslapen voor een prikkie! Ondertussen kwamen we erachter dat Jasper zijn portomonee had laten liggen bij de bandenplak-man .. oeps.
Om 5uur ging de wekker. Ons doel was om de zonsopgang te gaan kijken in de Sossusvlei, maar dat is helaas mislukt. Blijkbaar gaat de zon daar om half 6 al op, wisten wij veel.. We zijn dus maar op ons gemakkie naar de sossusvlei gereden om half 7. Hier hebben we Dune 45 beklommen. Het uitzicht was echt incredible! Een grote zandbak. We voelde ons weer even kleine kindjes toen we omlaag rende en rolde in het zand. Met de halve sossusvlei tussen onze bilen zijn we verder door de woestijn gereden, naar een open vlakte.
‘4x4 only’. Top! Lekker door het losse zand crossen. Het ging allemaal lekker soepeltjes. Even uitgestapt om foto’s te knippen, een plasje te plegen en onze ogen uit te kijken. Ongelooflijk hoe mooi zand eigelijk kan zijn. We besloten niet te lang te stoppen omdat we aan de terugweg moesten beginnen, en onderweg nog moesten stoppen om de verdwenen portomonee te zoeken, dus na 20 minuten de auto weer ingesprongen. Jasper had de lol van zijn leven achter het stuur, tot het moment dat de auto niet meer voor of achteruit wilde. No problem! Die 4x4 zou ons er vast wel uitkrijgen. Maar stond die wel aan? Heeft iemand ergens een knopje 4x4 gezien? Na een uur graven, schudden, banden leeg laten lopen en proberen kwam er nogsteeds geen beweging in. Gelukkig zijn Afrikaanse mensen erg behulpzaam, en stopte er al gauw iemand om ons te helpen. De man stapte uit en nam een kijkje in onze auto. Do you guys have a 4x4? Uh, guess so ... Na wat inspecties om en onder de auto zei de man tot onze verbazing: Okay, you have definity NOT a 4x4. Wat een grap. En we waren er nog wel zo trots op... Stonden we dan, muurvast, midden in een zandbak, op een only 4x4 terrein, met een wannabe- 4x4. De enige manier om eruit te komen was door eruit getrokken te worden door een echte 4x4. Helaas pindakaas was er ook nergens een touw te bekennen in onze wannabe-4x4. Great! Na lang wachten hadden we eindelijk een touw te leen en heeft de man ons met zijn bakkie eruit getrokken. Helleluja! Maar nu nog terugkomen zonder weer vast te komen zitten. De man gaf ons nog wat aanweizingen en vertrok met een: Don’t fack it up again! Nee meneer... Met Jaspers driving-skills zijn we toch zonder problemen uit de zandbak gekomen, en zijn we, ietswat vertraagd, aan onze terugweg begonnen. De afstand die we in 3,5 dag hebben gereden moesten we nu in 1,5 dag gaan rijden.
Onderweg nog even gestopt bij de bandenplak-man, maar de portomonee had de benen genomen. We hebben de nacht doorgebracht in een hotelletje in Keermanskopf, waar we de slechtste snitzel ter wereld hebben gegeten. De volgende morgen weer vroeg vertrokken om ‘savonds optijd thuis te zijn om onze wannabee-4x4 weer terug te brengen. Onderweg ons laatste pechje gehad. Onze bestuurder kwam erachter bij de grensovergang zijn rijbewijs niet bij te hebben. Na lang wachten, een dikke boete die hij niet kon betalen doordat we alleen maar Namibische Dollars, geld wisselen en nog langer wachten konden we eindelijk gaan. Doorkarren! We kwamen helemaal gesloopt in Kaapstad aan. Maar we leefde nog, hadden iedereen nog bij ons, en we waren optijd. Wat een geluk.
Ik heb veel muggenbulten, een leeg geplunderde bankrekening door de schade en een bacteriele infectie aan de reis overgehouden, maar het was het meer dan waard! Namibie is prachtig, zeker een aanrader. Ietsmeer voorbereiding en dubbel-checks had het allemaal wat gemakkelijker gemaakt, maar waarschijnlijk ook saaier. Nu hebben we teminste wat te vertellen!
De foto’s zijn echt fabbbb, maar die komen tegelijk met de foto’s van The Gardenroute online. Bij mijn volgende verhaaltje komt de link, beloofd! En wie facebook heeft zal ze al eerder spotten.
Baie soene vanuit Kaapstad!
Nogal onvoorbereid vertrokken we met de gehuurde 4x4 in de nacht van Vrijdag op Zaterdag richting het noorden, via de Cape to Namibia Route. Het eerste uur begaf de voorruit het al haast door een steen dat een sterretje veroorzaakte, die zich uitbreiden tot een scheur van 20 centimeter. Maar dat mocht de pret niet drukken!
In de middag passeerde we de Namibische grens. Wat een vlakte en wat een droogte! Maar zelfs daar kom je bordjes: ‘No entry’ tegen. Niet vanwege wegwerkzaamheden, maar vanwege overstroomde paden. We moesten omrijden, en kwamen uiteindelijk bij een vakantie resort aan. Dit leek ons een geschikte plek om ons tentje op te zetten. Tot onze grote vreugde hadden ze een verwarmd buitenzwembad dat 24uur per dag open was! Hier hebben we natuurlijk goed gebruik van gemaakt.. De nacht was minder confortabel omdat we maar 2 luchtbedden hadden en we met 5 personen waren. 2 in de achterbak van de auto en 3 op de luchtbedjes. Beetje jammer dat 1 van de twee luchtbedden het snachts begaf. Maar het was wel erg knus!
De volgende dag met rugpijn en te weinig slaap weer vroeg uit de veren voor een lange dag in onze jeep. Op naar Luderitz! Onderweg nog even de Fish River Canyon meegepakt, wat echt supergaaf was om te zien! Het is de 2 na grootste Canyon van de wereld, na de Grand Canyon. Het is echt een gigantisch gesteente, en je voelt je zo enorm klein als je op het randje staat..
Zouden we het halen of zouden we het niet halen? Met een haast lege tank, geen geld op zak en nergens een geldautomaat te bekennen werd dat nog erg spannend. Welcome in Africa, maar we hebben het gehaald! In Luderitz aangekomen dacht ik me even in Duitsland te bevinden. Niet heel prettig als je op reis bent in Nambie. Het had me net iets te veel duitse invloeden met duitse beschrijvingen, Duitse straatnamen, Duits bier, Apfelstrudel en dikke, duitstalige toeristen. Een slaapplaats vinden werd ook nog even een uitdaging. Het was namelijk pasen en Ludertitz is blijkbaar een populaire vakantiebestemming. (Vraag me niet waarom, het is nog meer uitgestorven dan Meijel) Na haast overal geprobeerd te hebben kwamen we terecht bij ‘Hartmann Mansion’. Bij het woord Mansion stel ik me normaal een gigantisch mooi en modern huis voor (zoals the playboy mansion?) maar een duitse mansion is blijkbaar verkrakt, vol spinnenwebben en verre van modern. We werden ontvangen door een vrouw in een badjas, ook bizar. Maar het belangrijkste was dat we een bed hadden. Het viel achteraf allemaal mee, ik heb maar 3 kakkerlakken en 2 spinnen gespot.
Smorgens heerlijk uitgeslapen wakker geworden zonder rugpijn. Vandaag stond The Ghost Town ‘Kollmanskuppe’ op de planning. Dit is een vroeger dorpje waar diamantzoekers woonde, maar dat nu leegstaat en waar de huizen overgenomen zijn door de woestijn. Hier hebben we wat mooie foto’s gemaakt van spooky huisjes vol met en omringt door zand, zand en nog eens zand. Na 3 huizen vonden we het wel weer genoeg geweest en zijn we begonnen aan onze volgende lange autozit, bestemming: Sossusvlei.
Het was een weg vol hobbeldebobbels, plasjes om doorheen te race, handrembochtjes en ja hoor, uiteindelijk een kapotte band. Het werd onze X-trail toch net iets te veel.. Gelukkig hadden we deze keer 3 mannen met verstand van autobandverwisselen bij ons, en hebben Chloe en ik weer een demonstratie ‘hoe verwissel ik een autoband’ gekregen. De volgende keer kunnen we het zelf! Met het reservebandje uiteindelijk gestopt bij een tankstation in the middle of nowhere waar we iemand hebben laten proberen de band te plakken. In Nambibie doen ze dat met oranje stokjes en een of andere hars, waardoor het net lijkt of ze er een wortel ingeduuwd hebben. Helaas was het gat te groot, de wortel had weinig zin. Dus moesten we het maar op ons reservebandje doen ..
Later dan gepland kwamen we aan bij de Sossusvlei, het was al donker. Ook hier bleek een slaapplekje regelen niet de gemakkelijkste opgave te zijn. Alles, maar dan ook echt alles, was volgeboekt. Stonden we dan, in het donker in de woestijn. Na het opzetten van onze zielige gezichtjes hebben we de baas van een superdeluxe lodge weten te verleiden en mochten we gebruik maken van de enige vrije 2-persoons lodge op zijn vakantiepark. Met zijn 5e in een 2-persoons lodge, maar ons hoor je niet klagen. We hebben prima gegeten en geslapen voor een prikkie! Ondertussen kwamen we erachter dat Jasper zijn portomonee had laten liggen bij de bandenplak-man .. oeps.
Om 5uur ging de wekker. Ons doel was om de zonsopgang te gaan kijken in de Sossusvlei, maar dat is helaas mislukt. Blijkbaar gaat de zon daar om half 6 al op, wisten wij veel.. We zijn dus maar op ons gemakkie naar de sossusvlei gereden om half 7. Hier hebben we Dune 45 beklommen. Het uitzicht was echt incredible! Een grote zandbak. We voelde ons weer even kleine kindjes toen we omlaag rende en rolde in het zand. Met de halve sossusvlei tussen onze bilen zijn we verder door de woestijn gereden, naar een open vlakte.
‘4x4 only’. Top! Lekker door het losse zand crossen. Het ging allemaal lekker soepeltjes. Even uitgestapt om foto’s te knippen, een plasje te plegen en onze ogen uit te kijken. Ongelooflijk hoe mooi zand eigelijk kan zijn. We besloten niet te lang te stoppen omdat we aan de terugweg moesten beginnen, en onderweg nog moesten stoppen om de verdwenen portomonee te zoeken, dus na 20 minuten de auto weer ingesprongen. Jasper had de lol van zijn leven achter het stuur, tot het moment dat de auto niet meer voor of achteruit wilde. No problem! Die 4x4 zou ons er vast wel uitkrijgen. Maar stond die wel aan? Heeft iemand ergens een knopje 4x4 gezien? Na een uur graven, schudden, banden leeg laten lopen en proberen kwam er nogsteeds geen beweging in. Gelukkig zijn Afrikaanse mensen erg behulpzaam, en stopte er al gauw iemand om ons te helpen. De man stapte uit en nam een kijkje in onze auto. Do you guys have a 4x4? Uh, guess so ... Na wat inspecties om en onder de auto zei de man tot onze verbazing: Okay, you have definity NOT a 4x4. Wat een grap. En we waren er nog wel zo trots op... Stonden we dan, muurvast, midden in een zandbak, op een only 4x4 terrein, met een wannabe- 4x4. De enige manier om eruit te komen was door eruit getrokken te worden door een echte 4x4. Helaas pindakaas was er ook nergens een touw te bekennen in onze wannabe-4x4. Great! Na lang wachten hadden we eindelijk een touw te leen en heeft de man ons met zijn bakkie eruit getrokken. Helleluja! Maar nu nog terugkomen zonder weer vast te komen zitten. De man gaf ons nog wat aanweizingen en vertrok met een: Don’t fack it up again! Nee meneer... Met Jaspers driving-skills zijn we toch zonder problemen uit de zandbak gekomen, en zijn we, ietswat vertraagd, aan onze terugweg begonnen. De afstand die we in 3,5 dag hebben gereden moesten we nu in 1,5 dag gaan rijden.
Onderweg nog even gestopt bij de bandenplak-man, maar de portomonee had de benen genomen. We hebben de nacht doorgebracht in een hotelletje in Keermanskopf, waar we de slechtste snitzel ter wereld hebben gegeten. De volgende morgen weer vroeg vertrokken om ‘savonds optijd thuis te zijn om onze wannabee-4x4 weer terug te brengen. Onderweg ons laatste pechje gehad. Onze bestuurder kwam erachter bij de grensovergang zijn rijbewijs niet bij te hebben. Na lang wachten, een dikke boete die hij niet kon betalen doordat we alleen maar Namibische Dollars, geld wisselen en nog langer wachten konden we eindelijk gaan. Doorkarren! We kwamen helemaal gesloopt in Kaapstad aan. Maar we leefde nog, hadden iedereen nog bij ons, en we waren optijd. Wat een geluk.
Ik heb veel muggenbulten, een leeg geplunderde bankrekening door de schade en een bacteriele infectie aan de reis overgehouden, maar het was het meer dan waard! Namibie is prachtig, zeker een aanrader. Ietsmeer voorbereiding en dubbel-checks had het allemaal wat gemakkelijker gemaakt, maar waarschijnlijk ook saaier. Nu hebben we teminste wat te vertellen!
De foto’s zijn echt fabbbb, maar die komen tegelijk met de foto’s van The Gardenroute online. Bij mijn volgende verhaaltje komt de link, beloofd! En wie facebook heeft zal ze al eerder spotten.
Baie soene vanuit Kaapstad!
-
09 Mei 2011 - 19:00
Jo Rien En Joep:
Hoi Suzan. Wat weer een spannend verhaal. Je moet al die verhaaltjes goed bundelen en Reinout Oerlemans even bellen gaat hij beslist een film van maken.
De 4x4 kan zo naar de sloop. Probeer voor de volgende keer maar een Legertank te huren.
Heel veel groetjes en geniet van al het leuke wat je nog me gaat maken.
Je zult ook wel gestopt zijn met stage want daar heb je geen tijd meer voor.
Althans daar lezen we niets meer over
Doei Rien Jo en Joep -
09 Mei 2011 - 19:02
Floor:
Whaha wat een road-trip!!!!! Ook weer echt iets voor jou al die pech suus! Maar ik ben nog meer benieuwd naar de verhaaltjes die hier niet bestemd voor zijn hihiiii :D
Oja, en met een bezoek aan Zuid-Afrika daalt ook je intelligentie suusie.... Zoek de spelfout! Een heeeuuulle beschamende!
Veel liefs xxxxxxxxxxxx -
09 Mei 2011 - 19:32
Mandy Smeets:
in 1 woord: GEWELDIG!!! ;) -
09 Mei 2011 - 22:44
Maudje:
wat heb jij weer veel meegemaakt in 5 dagen zeg!! Dit kan ook alleen jou overkomen hihi..
De tijd begint nu alweer op te schieten he suussiee:) Dussssss geniet er nog maar goed van!!
wel weer helemaal beter ??
Ohjaaaaaaa ik zie ook de spelfout die Floor ziet.. tijd dat je weer naar school gaat;)
geniet er nog van!! liefsssss XX
-
09 Mei 2011 - 23:39
Nicolas:
Awesome! what a trip ;-).
Dikke duitstalige toeristen en bier, mhmm, lets check out Luderitz :-D. -
10 Mei 2011 - 04:19
Aniek:
Jaaa suus, ik vroeg me het zelfde als jo rien en joep af! Doe jij nog wel stage daar eh? hahahhaa Ik lees altijd roadtrips, en andere avonturen! ;)
Tot wanneer zit je daar nog?
xx -
10 Mei 2011 - 04:20
Aniek:
lekkere slimme vragen, over 55 dagen zie ik ;) haha
Enjoy!! -
10 Mei 2011 - 16:28
Jenny:
Hee Suzan,
WAUW, cool verhaal joh! Respect dat je zo op de bonne fooi gewoon vertrokken bent ;) gelijk heb je, nu heb je in ieder geval een goed verhaal te vertellen! Het was als vanouds weer leuk om te lezen, kijk uit naar je volgende avonturen :)
Liefsss, xx -
11 Mei 2011 - 10:53
Wilma En Mart:
Ook in Heibloem vinden we het leuk om verhalen van jou te lezen. Geweldig.
Wij willen beslist een keer naar Zuid-Afrika, inclusief Namibië!
groetjes, ook van Janneke en Stan en natuurlijk ook van Lieke vanuit Barcelona.
(ook spannend!) -
12 Mei 2011 - 17:27
Renée:
hahaa suuuus, dat kan alleen ons overkomen. Mij dus natuurlijk ook haha ;)
ja floor de spelfout heb ik ook gelezen als we dezelfde bedoelen hihi!! Maarja die kan ik ook niet missen aangezien ik altijd van eten hou... hihi! Ik wil die verhaaltjes ook wel eens horen van jou flooorie want ik weet nog niks ongeveeer! :D
Nou meid weer een gezellig verhaaltje, moeten snel weer een keertje skypen!
kussss -
15 Mei 2011 - 18:50
Hanneke:
Wat een verhaaaaaall.. ik ben er inderdaad even voor gaan zitten, maar het was het waard hoor!
Ben afgelopen week zelf in de Ardennen geweest, survivalen met een 10kilo zware rugzak, 80km lopen en zelf op zoek naar een slaapplek, dus ik herken een beetje je avontuur. Natuurlijk zal het in Namibie veeeeel mooier zijn geweest dan in het saaie Ardennen!
Sprak jullie mam laatst in de c-duzjend en ze zei al dat je wat ziekjes was, maar dat het eigenlijk alweer een stukje beter bent. Las alleen net op fb dat je er toch weer een aantal pilletjes bij moet gaan slikken. Hoop dat het snel beter met je gaat en dat je de de laatste weekjes (want ja, die gaan alweer bijna aanbreken Suusie) ook nog volop kunt gaan genieten van het mooie Afrika!
Geniet er nog van meis, tot snel!
xxx Hanneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
