I speak of Africa and golden joys
Door: suzannievergeld
Blijf op de hoogte en volg Suzan
04 Juli 2011 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Ik herinner me als de dag van gisteren hoe ik, met een klein traantje in mijn ogen, mama, papa en Joost achter liet op het vliegveld in Dusseldorf. Ik herinner me dat ik in het vliegtuig stapte, mijn gordel omdeed en met een knoop in mijn maag de Hollandse bodem onder me vandaan zag gaan. Ik herinner me dat ik dacht: Suzan, waar ben je in godsnaam aan begonnen? 6 maanden …
Ik had nooit gedacht dat die 6 maanden zo snel voorbij zouden vliegen en dat ik het zo erg naar mijn zin zou hebben. Dat ik zo erg van Kaapstad en alles wat daarbij hoort zou gaan houden. En dat het zo ontzettend moeilijk zou zijn om het achter me te laten. Maar zoals bij alles, is er een tijd van komen, en een tijd van gaan. Die ‘gaan tijd’ is nu aangebroken. Mijn huis wordt ingenomen door nieuwe mensen, veel van mijn vrienden hebben alweer voet aan Nederlandse bodem gezet, zelfs de zon is bij me vandaan gegaan en mijn geld is op. Oke oke, en ik begon jullie ook wel te missen na 6 maanden ;)
Zoals William Shakespeare zo mooi zegt: “I speak of Africa and Golden Joys”. Zo is het precies. Ik heb echt gouden herinneringen aan dit land, en ik ben er nog lang niet klaar. Ik heb hier de tijd van mijn leven gehad en dingen gedaan die ik van mijn lang zal ze leven niet had verwacht.
Zo heb ik mijn hoogtevrees overwonnen door 216 meter aan een touw naar beneden te springen, op 1,2 km hoogte uit een vliegtuig te springen en van een berg af te rennen aan een parachute. Ik heb mijn zee-vrees overwonnen door met de grote witte haai te duiken, en ik heb the big 5 gespot (Oke, alleen de luipaard kwam niet opdagen). Ik heb vrijwillig 8 uur lang door rotsen gelopen en geklommen in Cederberg. Ik heb een roadtrip gemaakt door Namibi en Zuid Afrika en ontdekt dat camperen toch best leuk is, en dat een tent opzetten toch niet zo heel moeilijk is. Ik weet het verschil tussen Souvenion Blanc, Chenin Blanc, Chardonnay, Merlot en Shiraz, heb het wereldrecord uiteten en vodka-lime drinken in 6 maanden verbroken, en de meest uiteenlopende diersoorten naar binnen gewerkt (springbok, struisvogel, zebra om maar wat te noemen). Ik heb hier mijn helden in het echt gezien (the Script!) en een nieuwe kick-ass groep ontdekt (Goldfish). Ik heb nieuwe vrienden gemaakt waar ik samen Kaapstad (en vooral de Macdonalds) op zn kop heb gezet. Ik heb een compleet social media marketing plan opgezet en uitgevoerd, ik ben gewend aan het links rijden, ik kan hellingtrekken als de beste, en ik heb een beetje Afrikaans geleerd. Ik heb geleerd dat je niet iedereen moet vertrouwen, je op je spullen moet letten in een grote stad, toeristen vaak gigantisch worden opgelicht met alles, ik nogsteeds niet kan opruimen en dat wij Nederlanders veel te veel stressen.“Don’t you worry, about a thing, cause every little thing, is gonna be alright.”
Het aller- belangrijkste wat ik in deze 6 maanden geleerd heb, is dat niet alles vanzelfsprekend is. Ik heb hier echte armoede gezien, en dat heeft mij zo veel meer dankbaar gemaakt voor alles wat ik heb en wat ik mag doen. Het klinkt allemaal heel filosofisch, maar je leert hier echt te waarderen.
Na 6 mooie, gekke, gezellige en leerzame maanden ga ik deze wereldstad achter me laten en terugkeren naar mijn oude vertouwde boerengat. En ik denk niet met een klein traantje achter mijn ogen, maar tranen met tuiten. Dit klinkt als het meest verschrikkelijke ooit, maar het scheelt dat dit boerengat vol zit met mensen die ik ontzettend gemist heb. Bovendien schijnt in dit boerengat de zon (al is het hier nu geloof ik mooier weer dan thuis), is er rosébier te krijgen en hoef ik niet elke dag van 8 tot 5 te werken. Ek sê: Lang lewe Meijel! Cape Town was HECTIC BRU! What’s next?
Ps. Ik heb heel wat kaartjes de deur uitgedaan, maar none of them heeft Nederland bereikt.
Ps2. Als ik thuis ben zal ik jullie alles vertellen over de laatste maand, want het is er maar steeds niet van gekomen om daar nog een verhaaltje over te schrijven..
Ik had nooit gedacht dat die 6 maanden zo snel voorbij zouden vliegen en dat ik het zo erg naar mijn zin zou hebben. Dat ik zo erg van Kaapstad en alles wat daarbij hoort zou gaan houden. En dat het zo ontzettend moeilijk zou zijn om het achter me te laten. Maar zoals bij alles, is er een tijd van komen, en een tijd van gaan. Die ‘gaan tijd’ is nu aangebroken. Mijn huis wordt ingenomen door nieuwe mensen, veel van mijn vrienden hebben alweer voet aan Nederlandse bodem gezet, zelfs de zon is bij me vandaan gegaan en mijn geld is op. Oke oke, en ik begon jullie ook wel te missen na 6 maanden ;)
Zoals William Shakespeare zo mooi zegt: “I speak of Africa and Golden Joys”. Zo is het precies. Ik heb echt gouden herinneringen aan dit land, en ik ben er nog lang niet klaar. Ik heb hier de tijd van mijn leven gehad en dingen gedaan die ik van mijn lang zal ze leven niet had verwacht.
Zo heb ik mijn hoogtevrees overwonnen door 216 meter aan een touw naar beneden te springen, op 1,2 km hoogte uit een vliegtuig te springen en van een berg af te rennen aan een parachute. Ik heb mijn zee-vrees overwonnen door met de grote witte haai te duiken, en ik heb the big 5 gespot (Oke, alleen de luipaard kwam niet opdagen). Ik heb vrijwillig 8 uur lang door rotsen gelopen en geklommen in Cederberg. Ik heb een roadtrip gemaakt door Namibi en Zuid Afrika en ontdekt dat camperen toch best leuk is, en dat een tent opzetten toch niet zo heel moeilijk is. Ik weet het verschil tussen Souvenion Blanc, Chenin Blanc, Chardonnay, Merlot en Shiraz, heb het wereldrecord uiteten en vodka-lime drinken in 6 maanden verbroken, en de meest uiteenlopende diersoorten naar binnen gewerkt (springbok, struisvogel, zebra om maar wat te noemen). Ik heb hier mijn helden in het echt gezien (the Script!) en een nieuwe kick-ass groep ontdekt (Goldfish). Ik heb nieuwe vrienden gemaakt waar ik samen Kaapstad (en vooral de Macdonalds) op zn kop heb gezet. Ik heb een compleet social media marketing plan opgezet en uitgevoerd, ik ben gewend aan het links rijden, ik kan hellingtrekken als de beste, en ik heb een beetje Afrikaans geleerd. Ik heb geleerd dat je niet iedereen moet vertrouwen, je op je spullen moet letten in een grote stad, toeristen vaak gigantisch worden opgelicht met alles, ik nogsteeds niet kan opruimen en dat wij Nederlanders veel te veel stressen.“Don’t you worry, about a thing, cause every little thing, is gonna be alright.”
Het aller- belangrijkste wat ik in deze 6 maanden geleerd heb, is dat niet alles vanzelfsprekend is. Ik heb hier echte armoede gezien, en dat heeft mij zo veel meer dankbaar gemaakt voor alles wat ik heb en wat ik mag doen. Het klinkt allemaal heel filosofisch, maar je leert hier echt te waarderen.
Na 6 mooie, gekke, gezellige en leerzame maanden ga ik deze wereldstad achter me laten en terugkeren naar mijn oude vertouwde boerengat. En ik denk niet met een klein traantje achter mijn ogen, maar tranen met tuiten. Dit klinkt als het meest verschrikkelijke ooit, maar het scheelt dat dit boerengat vol zit met mensen die ik ontzettend gemist heb. Bovendien schijnt in dit boerengat de zon (al is het hier nu geloof ik mooier weer dan thuis), is er rosébier te krijgen en hoef ik niet elke dag van 8 tot 5 te werken. Ek sê: Lang lewe Meijel! Cape Town was HECTIC BRU! What’s next?
Ps. Ik heb heel wat kaartjes de deur uitgedaan, maar none of them heeft Nederland bereikt.
Ps2. Als ik thuis ben zal ik jullie alles vertellen over de laatste maand, want het is er maar steeds niet van gekomen om daar nog een verhaaltje over te schrijven..
-
04 Juli 2011 - 07:59
Femke:
Suus dat heb je mooi geschreven, Je moet echt schrijster worden!!!:) -
04 Juli 2011 - 08:02
Kristel:
Suzannnn! Wat een mooi eind verhaaltje :D Denk dat de afgelopen 6 maanden voor iedereen helemaal super zijn geweest, maar heb ook echt weer zin in de Breda avondjes!!
Fijne vakantie en tot snel
Xxxxx -
04 Juli 2011 - 08:03
Steef:
Je mooiste en beste verhaal... -
04 Juli 2011 - 09:28
Chloe:
NOUHOUUUU Ik ga je missen! Ik ben het voledig eens met het bovengenoemde! Wat een Toptijd! Ik ga je vnvnd uitzwaaien (inclusief die tranen met tuiten) Tot snel roomie!!! XXX -
04 Juli 2011 - 09:52
Jamie:
Super mooi verhaaltje Suus! Ik vind ook dat je schrijfster moet worden :P -
04 Juli 2011 - 10:55
Carlijn:
Ik krijg gewoon kippenvel van je verhaaltje, weet gewoon precies hoe je je voelt nu :( heer hele goede vlucht vandaag. Zie ik je volgende week bij Chloë? Baie dikke zoentjes xxx -
04 Juli 2011 - 11:06
Julia:
Super mooi verhaaltje Suzan!! Tot heeul snel :D -
04 Juli 2011 - 11:17
Mandy Smeets:
heel heel heel mooi snoes! maar zal blij zijn als je weer terug bent morgen!! krijg je een dikke knuffel van mij!! :D
xx -
04 Juli 2011 - 13:02
Kevin Van De Kamp:
Wat een verhaal, zo herkenbaar! Geweldig :D -
04 Juli 2011 - 16:52
Chantal N:
Egt mooi verhaal!!! Tot morge meid!! X -
05 Juli 2011 - 11:07
Renée:
Huuul sjon verteld schattie! Tot zometeeeeeen!!!!
xxxxxx -
05 Juli 2011 - 15:01
Chloë's Mamma:
Oh Suzan
Zelfs met lezen hou ik het niet droog. Wat moet dat voor jullie worden met uitzwaaien :(. Gelukkig zien jullie elkaar weer snel om al die geweldige ervaringen weer op te halen. Goede reis en tot gauw . Groetjes Creta -
05 Juli 2011 - 18:58
Anne:
Hee meid, heeel mooi verhaal! Krijg er gewoon kippenvel van.. Wat een levenservaring zeg, haha :) Je bent inmiddels al weer in Nederland, hoop dat je een goede reis hebt gehad en dat ik je snel weer eens zie!! Liefs Anne (rips :p)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
