Kan iemand mijn voeten masseren?
Door: suzannievergeld
Blijf op de hoogte en volg Suzan
21 Februari 2011 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Met spierpijn in mijn armen, benen en billen, een pijnlijke keel van al dat gehijg in de droge lucht, neuspijn van de 3 liter water die ik heb binnengekregen, benen die onvertoonbaar zijn voor de komende 3 weken, en een hoofd dat zegt; ik ben nog niet in staat voor denk-werk, ben ik weer begonnen aan mijn stageweek. Maandagmorgen, drama.
Vrijdagmorgen, half 9, stonden we paraat op the Green Market Square met onze weekendtassen en backpacks. Het avontuur kon beginnen. Na 5 uur in de Nomad-truck, over hobbeldebobbel wegen en langs uitgestrekte gebieden waar we ein-de-lijk bavianen hebben gespot, kwamen we aan bij Gerrit en Chantal. Ons onderkomen voor de komende 3 dagen. Daar aangekomen zijn we met de meisjes die in het backpackers –hostel sliepen aan het zwembad geploft met een heerlijke Savanna (ligt cider-drankje), kijkend hoe de mannen zwoegend in de zon hun tentje opzette. Ergt vermakelijk.
Later op de middag zijn we met de hobbeldebobbel bus bergtekeningen gaan bekijken. Jeroen, de begeleider, wilde ons de getekende ufo’s laten zien. Na 3kwartier rondlopen in de wildernis, zonder 1 ufo gezien te hebben, heeft hij het maar opgegeven. Ze zullen wel weggevlogen zijn...
’S avonds lekker gegeten en vroeg naar bed gegaan, want om 5uur zouden we gewekt worden, om vervolgens om 6uur uiterlijk te vertrekken. Ik geloof het vroegste ooit op zaterdagmorgen. Als echte hollanders (klagen,klagen en nog eens klagen) zaten we om half 7 in de hobbeldebobbel bus, op weg naar onze 8-uur durende hike. Wat hadden we er allemaal zin in!
Het eerste stuk was 2 uur stijl omhoog lopen, echt een ramp voor degene zonder conditie (ik dus). Het was echt enorm zwaar, en ik vroeg mezelf af waar ik in godsnaam aan begonnen was. Ik was Jeroen en Katelijne ontzettend dankbaar voor het vroege vertrek, want het was nog lekker koel. We waren allemaal enorm blij toen we de top bereikte. Het tweede stuk was een kloof waar we doorheen moesten klimmen. Dit was veruit het leukste gedeelte van de hele wandeling! Door claustrofobisch-makende gleuven wringen, onder stenen doorkruipen en onmogelijk hoge rotsen beklimmen. Zo gaaf! We waren allemaal heel blij met de jongen die zich opofferde om als klimpaal en steunplilaar gebruikt te worden. Zonder hem was het me nooooit gelukt om zo hoog te klimmen!
Ons eind-doel was de Arch. Ik had al wat plaatjes gegoogled van te voren, en stond te springen dat ding te zien. Ik zag hem al helemaal voor me staan als ik het einde van de kloof zou bereiken. Helaas viel dit een beetje tegen.... We moesten nog even anderhalf uur lopen om bij die Arch te komen. Opeens stond ik toch iets minder te springen dat ding te zien... Toen we ein-de-lijk op die arch aangekomen waren was het toch wel de moeite waard. Het uitzicht was marvelous! We hebben even onze voetjes laten bekomen (mijne deden al ongelooflijk pijn en we moesten nog 3uur terug) en gechilled boven op de berg. Toen begonnen we aan de terugweg.
De terugweg heb ik echt met verstand op 0 gelopen. Mijn voeten deden pijn, ik was oververhit en ik wilde verdomme gewoon aan dat zwembad liggen. Het kutte van de terugweg is dat je wel MOET. Je kunt niet zeggen dat je geen zin meer hebt, want je zult toch een keer terug moeten. We vrolijkte onszelf op met jeugd-liedjes als Barbie Girl en The Venga Boys, en dachte aan de lekkere koude biertjes en ciders die bij het zwembad op ons stonden te wachten. Het was nog best gevaarlijk, want je moest echt naar beneden klauteren. Als ik was uitgegleden was ik denk ik niet meer levend teruggekomen.
Het moment dat ik bij de Nomad-Truck aankwam was zoooo opluchtend. Een gevoel van overwinning! Facking 8uur hiking en ik leefde gewoon nog, zonder blaren! Helaas was ik een van de eerste, waardoor we nog moesten wachten in de brandende hitte op onze collega-klimmers.
Eenmaal teruggekomen bij onze Gerrit en Chantal, zijn we meteen met zn alle het zwembad ingedoken en hebben we onze welverdiende biertjes en ciders naar binnen gewerkt. ’S Avonds maakte Chantal een overheerlijke steak met frietjes voor ons klaar. De afspraak van die dag: Klagen is een adje. Aangezien we heel wat af hebben geklaagd met zn alle, vloeide er die avond veel alcohol. Helemaal uitgeteld lag ik om 3uur in mijn bed.
Om 8uur werd ik zondagmorgen wakker en durfde mijn benen eigelijk niet te bewegen, bang voor de enorme spierpijn. Gek genoeg voelde ik niks, tot ik mijn armen bewoog. Wat een hel! Elke beweging doet pijn, mijn spierballen zijn zich aan het uitzetten. Na het ontbijt gingen we weer de hobbeldebobbel bus in, om naar een meertje te gaan. Ik dacht dat Jeroen een grapje maakte toen hij vertelde dat we er nog naartoe moesten lopen, een half uur. Helaas is hij niet de grappigste thuis en moesten we echt een half uur lopen. Maar ag, wat is een half uur lopen met spierpijn, koppijn, en de 40graden brandende zon op je hoofd? Precies.
Het meertje was heel mooi en rustig afgelegen. Een stelletje had het al ontdekt, en baalde als een stekker toen 30 Nederlandse studenten hun rust kwamen verstoren. Je kon er van cliffs afspringen, wat ik op het eerste gezicht niet durfde. Toch heb ik me ertoe gezet om van 5 meter hoogte af te springen, wat ik al een hele prestatie vond. Na wat gezeur van anderen ben ik toch naar die 8-meter cliff geklommen, heb ik 10 minuten met bibberende beentjes staan twijfelen, verstand op 0 gezet, en gesprongen. Mijn hoogtevrees is bijna overwonnen. Op naar die iets hogere sprong van 286 meter, de bungeejump!
De terugweg in de hobbeldebubbel bus was geen pretje. Ik was onzettend blij toen ik het bordje Cape Town zag staan. We hebben het weekend afgesloten bij de Sushi-bar. Topeinde van een top-weekend! Om 9uur kwamen we weer aan bij Villa Tivoli, waar onze lieve huisgenootjes al met smacht op ons zaten te wachten. Het voelde echt als thuiskomen, ik had ze toch wel een beetje gemist! We hadden nog wat probleempjes met de deur, die Cindy (de poetsvrouw) op slot had gedaan terwijl onze sleutels nog binnen lagen, maar dat was snel opgelost. Ik ben meteen de douche en daarna mijn bed ingedoken voor een welverdiende nachtrust. Het was een topweekend! ik heb mijn loop en hoogte-grenzen verlegt, nieuwe mensen leren kennen en spiertjes gekweekt. Mijn Allstars hebben me er prima doorheen geholpen. Ik heb een tocht gemaakt waar ome Jack en tante Carien groen van jaloezie van worden en ik vond het nog leuk ook! Toch hoor ik het woord ‘hicking’ en al zijn variaties toch liever niet de komende weken. De tafelberg-hike stel ik liever nog even uit..
Deze week staat de meeting met Stefanie op de planning, en waarschijnlijk ook nog een meeting met een studiegenootje van de NHTV. Spannend om Stefanie weer te zien :D! Miss neem ik ook nog even een masage of pedicuren, ik heb het verdiend. Van het weekend willen we graag de big 5 gaan spotten!! Ik kan niet wachten tot het weer vrijdagmiddag 5uur is :D
Bedankt weer allemaal voor de leuke reacties, ik word er echt vrolijk van! Ik ben zo dom geweest mijn kaartje in mijn werk-laptop te laten zitten vrijdag, waardoor ik dus geen foto’s kon knippen van het cederberg-weekend. Gelukkig waren er nog 30 andere studenten met een fotocamera, dus foto’s volgen snel! Voornu, google maar even ‘Cederberg’ , je zult jaloers worden!
Veel liefs en tot het volgende verhaaltje!
Vrijdagmorgen, half 9, stonden we paraat op the Green Market Square met onze weekendtassen en backpacks. Het avontuur kon beginnen. Na 5 uur in de Nomad-truck, over hobbeldebobbel wegen en langs uitgestrekte gebieden waar we ein-de-lijk bavianen hebben gespot, kwamen we aan bij Gerrit en Chantal. Ons onderkomen voor de komende 3 dagen. Daar aangekomen zijn we met de meisjes die in het backpackers –hostel sliepen aan het zwembad geploft met een heerlijke Savanna (ligt cider-drankje), kijkend hoe de mannen zwoegend in de zon hun tentje opzette. Ergt vermakelijk.
Later op de middag zijn we met de hobbeldebobbel bus bergtekeningen gaan bekijken. Jeroen, de begeleider, wilde ons de getekende ufo’s laten zien. Na 3kwartier rondlopen in de wildernis, zonder 1 ufo gezien te hebben, heeft hij het maar opgegeven. Ze zullen wel weggevlogen zijn...
’S avonds lekker gegeten en vroeg naar bed gegaan, want om 5uur zouden we gewekt worden, om vervolgens om 6uur uiterlijk te vertrekken. Ik geloof het vroegste ooit op zaterdagmorgen. Als echte hollanders (klagen,klagen en nog eens klagen) zaten we om half 7 in de hobbeldebobbel bus, op weg naar onze 8-uur durende hike. Wat hadden we er allemaal zin in!
Het eerste stuk was 2 uur stijl omhoog lopen, echt een ramp voor degene zonder conditie (ik dus). Het was echt enorm zwaar, en ik vroeg mezelf af waar ik in godsnaam aan begonnen was. Ik was Jeroen en Katelijne ontzettend dankbaar voor het vroege vertrek, want het was nog lekker koel. We waren allemaal enorm blij toen we de top bereikte. Het tweede stuk was een kloof waar we doorheen moesten klimmen. Dit was veruit het leukste gedeelte van de hele wandeling! Door claustrofobisch-makende gleuven wringen, onder stenen doorkruipen en onmogelijk hoge rotsen beklimmen. Zo gaaf! We waren allemaal heel blij met de jongen die zich opofferde om als klimpaal en steunplilaar gebruikt te worden. Zonder hem was het me nooooit gelukt om zo hoog te klimmen!
Ons eind-doel was de Arch. Ik had al wat plaatjes gegoogled van te voren, en stond te springen dat ding te zien. Ik zag hem al helemaal voor me staan als ik het einde van de kloof zou bereiken. Helaas viel dit een beetje tegen.... We moesten nog even anderhalf uur lopen om bij die Arch te komen. Opeens stond ik toch iets minder te springen dat ding te zien... Toen we ein-de-lijk op die arch aangekomen waren was het toch wel de moeite waard. Het uitzicht was marvelous! We hebben even onze voetjes laten bekomen (mijne deden al ongelooflijk pijn en we moesten nog 3uur terug) en gechilled boven op de berg. Toen begonnen we aan de terugweg.
De terugweg heb ik echt met verstand op 0 gelopen. Mijn voeten deden pijn, ik was oververhit en ik wilde verdomme gewoon aan dat zwembad liggen. Het kutte van de terugweg is dat je wel MOET. Je kunt niet zeggen dat je geen zin meer hebt, want je zult toch een keer terug moeten. We vrolijkte onszelf op met jeugd-liedjes als Barbie Girl en The Venga Boys, en dachte aan de lekkere koude biertjes en ciders die bij het zwembad op ons stonden te wachten. Het was nog best gevaarlijk, want je moest echt naar beneden klauteren. Als ik was uitgegleden was ik denk ik niet meer levend teruggekomen.
Het moment dat ik bij de Nomad-Truck aankwam was zoooo opluchtend. Een gevoel van overwinning! Facking 8uur hiking en ik leefde gewoon nog, zonder blaren! Helaas was ik een van de eerste, waardoor we nog moesten wachten in de brandende hitte op onze collega-klimmers.
Eenmaal teruggekomen bij onze Gerrit en Chantal, zijn we meteen met zn alle het zwembad ingedoken en hebben we onze welverdiende biertjes en ciders naar binnen gewerkt. ’S Avonds maakte Chantal een overheerlijke steak met frietjes voor ons klaar. De afspraak van die dag: Klagen is een adje. Aangezien we heel wat af hebben geklaagd met zn alle, vloeide er die avond veel alcohol. Helemaal uitgeteld lag ik om 3uur in mijn bed.
Om 8uur werd ik zondagmorgen wakker en durfde mijn benen eigelijk niet te bewegen, bang voor de enorme spierpijn. Gek genoeg voelde ik niks, tot ik mijn armen bewoog. Wat een hel! Elke beweging doet pijn, mijn spierballen zijn zich aan het uitzetten. Na het ontbijt gingen we weer de hobbeldebobbel bus in, om naar een meertje te gaan. Ik dacht dat Jeroen een grapje maakte toen hij vertelde dat we er nog naartoe moesten lopen, een half uur. Helaas is hij niet de grappigste thuis en moesten we echt een half uur lopen. Maar ag, wat is een half uur lopen met spierpijn, koppijn, en de 40graden brandende zon op je hoofd? Precies.
Het meertje was heel mooi en rustig afgelegen. Een stelletje had het al ontdekt, en baalde als een stekker toen 30 Nederlandse studenten hun rust kwamen verstoren. Je kon er van cliffs afspringen, wat ik op het eerste gezicht niet durfde. Toch heb ik me ertoe gezet om van 5 meter hoogte af te springen, wat ik al een hele prestatie vond. Na wat gezeur van anderen ben ik toch naar die 8-meter cliff geklommen, heb ik 10 minuten met bibberende beentjes staan twijfelen, verstand op 0 gezet, en gesprongen. Mijn hoogtevrees is bijna overwonnen. Op naar die iets hogere sprong van 286 meter, de bungeejump!
De terugweg in de hobbeldebubbel bus was geen pretje. Ik was onzettend blij toen ik het bordje Cape Town zag staan. We hebben het weekend afgesloten bij de Sushi-bar. Topeinde van een top-weekend! Om 9uur kwamen we weer aan bij Villa Tivoli, waar onze lieve huisgenootjes al met smacht op ons zaten te wachten. Het voelde echt als thuiskomen, ik had ze toch wel een beetje gemist! We hadden nog wat probleempjes met de deur, die Cindy (de poetsvrouw) op slot had gedaan terwijl onze sleutels nog binnen lagen, maar dat was snel opgelost. Ik ben meteen de douche en daarna mijn bed ingedoken voor een welverdiende nachtrust. Het was een topweekend! ik heb mijn loop en hoogte-grenzen verlegt, nieuwe mensen leren kennen en spiertjes gekweekt. Mijn Allstars hebben me er prima doorheen geholpen. Ik heb een tocht gemaakt waar ome Jack en tante Carien groen van jaloezie van worden en ik vond het nog leuk ook! Toch hoor ik het woord ‘hicking’ en al zijn variaties toch liever niet de komende weken. De tafelberg-hike stel ik liever nog even uit..
Deze week staat de meeting met Stefanie op de planning, en waarschijnlijk ook nog een meeting met een studiegenootje van de NHTV. Spannend om Stefanie weer te zien :D! Miss neem ik ook nog even een masage of pedicuren, ik heb het verdiend. Van het weekend willen we graag de big 5 gaan spotten!! Ik kan niet wachten tot het weer vrijdagmiddag 5uur is :D
Bedankt weer allemaal voor de leuke reacties, ik word er echt vrolijk van! Ik ben zo dom geweest mijn kaartje in mijn werk-laptop te laten zitten vrijdag, waardoor ik dus geen foto’s kon knippen van het cederberg-weekend. Gelukkig waren er nog 30 andere studenten met een fotocamera, dus foto’s volgen snel! Voornu, google maar even ‘Cederberg’ , je zult jaloers worden!
Veel liefs en tot het volgende verhaaltje!
-
21 Februari 2011 - 08:38
Chantal Bouten:
Suus! wat n avontuur haha. je voeten hebben goed je best gedaan. ga zo even googlen naar cederberg, ben benieuwd. toch wat anders dan t meijelse landschap gok ik ;)
nu mag je weer lekker aan de bak bij stage, kun je weer af gaan tellen tot t weekend.
leuk dat je stefanie deze week weer ziet, zal wel n groot feest worden!
enjoy and take carexxx -
21 Februari 2011 - 09:45
Hanneke:
Heeee Suusie,
Wat een avonturennn!! Ik heb veel aan je gedacht dit weekend ; Wat moet Suzan het nu zwaar hebben hihi!
Kun je je een beetje voorstellen hoe ik me die tijd met de vierdaagse gevoeld hebb.. Dat mooie uitzicht heb ik toen wel gemist..
Succes deze week weer op stage en ik zal je vast weer een keertje spreken deze week! Veel plezier met Steef:)!
xxxx enjoy! -
21 Februari 2011 - 15:10
Mandy S:
R-E-S-P-E-C-T!
Dat wil ik even zeggen! Respect voor jou hike- en klimkunsten op Allstars! ;) Die pedicure heb je dan inderdaad wel verdiend :D Lijkt me trouwens inderdaad wel echt de moeite waard als je eenmaal boven bent en 't uitzicht ziet :) Ik ga dat bergje van jou zometeen maar 's googlen inderdaad :) ben benieuwd!
Leuk dat je Stefanie ook weer gaat zien! Jullie zullen wel veel te vertellen hebben daarzo over wat je hebt gedaan enzo :) Nice!
Nou, ik ga de foto's eens googlen!
Xxxxxx -
21 Februari 2011 - 19:44
Renée:
Haha dat fotokaartje ka ook alleen jou overkomen suusje ;)
Pfjoew ik zou 't wel niet nadoen die hele hicking tocht, nikssss vur mij!
Maar je hebt je prima vermaakt lees ik al!!
Nog maar 4 dagen en dan is het alweer weekend, de maandag heb je alweer overleeft!
Nou meid geniet er nog van, veel plezier met steefje!!
xxx -
21 Februari 2011 - 21:57
Maud:
Suuuuuusje! haha wat 'n avontuur heb je nu weer meegemaakt..
maar respect hoor dat je het toch maar efkes gedaan hebt.. dan mag je zeker klagen !! alleeeeen maar goed voor die drankjes die erna volgden ;)
Ik ben dan ook benieuwd naar de foto's die komen hihi.
Success weer op stage deze week!
Liefsss X
-
22 Februari 2011 - 09:52
Jenny Van Der Heijden:
Lekker met de pootjes omhoog en relaxen met dat cidertje ;) Heb je wel verdiend na zo'n weekend! Super suzan, leuke beschrijving van een vermoeiend, maar zo te lezen, geslaagd weekend =)). Succes met je stage verder deze week, en probeer ook een beetje te genieten van je spierpijn, mag je trots op zijn na zo'n tocht ;)
Liefsss xx -
25 Februari 2011 - 23:57
Iris Bosschaart:
Hee meis! Tsjonge respect voor die hele verhalen die je elke x schrijft!:) Zijn wel echt super leuk om te lezen! En ik word elke x weer jaloers van al die foto's ;) Have fun! Liefsx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
